DE DONJON: EEN HISTORISCH IJKPUNT!

​

Jos Joosten, 3 nov 2016

 

Als een idioot met een mes je partner, dochter of zoon te lijf gaat en een onherstelbaar litteken in het gezicht bezorgt, dan houd je niet minder van je geliefde, maar wel haat je de dader en zijn of haar medeplichtigen voor altijd.

​

U raadt het al: ik ga het voor de laatste keer over de donjon hebben, die veertig meter hoge neptoren die een stel vastgoedproleten en kitsch-afficionado’s in een beschermd Nijmeegs stadspark willen neerzetten. Dit theaterstuk gaat zijn laatste bedrijf in, waarbij het erom spant of we nou naar een klucht of drama hebben zitten kijken.

 

Ik merk dat ik letterlijk (als in: ‘letterlijk’) te moe ben om alle argumenten van smaak, rede, historisch bewustzijn en politiek verstand nogeens op te sommen. Punt waar men nu staat: er is een financier gevonden die de hele toren wil gaan uitbaten. Hij gaat in de Donjon 'een beleveniscentrum' opzetten. De voorzitter van de donjonclub voegt eraan toe "De bovenste verdieping en rondgang van de Donjon zijn toegankelijk voor een 'minimale prijs'. Dat is altijd een keiharde eis geweest van de gemeente.” Op de valreep nog een leugen: de ‘keiharde eis’ was dat de Donjon gratis toegankelijk zou zijn - maar zou het zin hebben in te gaan tegen de zoveelste verdraaiing of regelrechte leugen van donjonzijde? Ik ga niet meer argumenteren. Rede is zinloos tegen deze doordouwers en hun maatjes in gemeentehuis, gemeenteraad en lokale pers.

 

Een ‘beleveniscentrum’, dus.

Precies wat Barbarossa gewild heeft.
 

En hartstikke authentiek ook, zoals een andere ‘keiharde eis’ was. En so wie so iets wat je in een tientallen meters hoge toren in een beschermd stadsgezicht wil hebben.

 

Boeiend (en een laatste strohalm voor gezond verstand) blijft intussen wie die geheimzinnige huurder is, en waarom hij zo nodig geheim moet blijven. Zou die financier - zoals een doorgaans betrouwbare bron mij influisterde - helemaal niet bestaan? De gemeente eiste (‘keiharde eis’ woehahaha) immers voor het eind van het jaar financiële zekerheid en dit zou dan een laatste wanhoopspoging zijn. Vóór dit scenario pleit zonder meer dat de Stichting Donjon met een echt bestaande financier natuurlijk acuut en met massaal tromgeroffel en hoorngeschal naar buiten zou zijn getreden.

 

Of is die huurder dusdanig suspect dat men er het liefst zo laat en onomkeerbaar mogelijk mee komt? Het Grootste Bordeel van Nederland (in een veertig meter hoge toren, kan het Freudiaanser?) is natuurlijk óók een ‘beleveniscentrum’ (hier even geen grapje over een ‘keiharde’ eis).

Of zou de harde kern van Vitesse geld bijeen hebben gezameld en hier een filiaal beginnen?

 

Binnen een paar maand valt het doek of gaat het door.
Als die toren er komt, zal hij uiteindelijk, op termijn, ook een historisch monument zijn. Zoals elk bouwwerk spreekt voor het tijdsgewricht waarin het gebouwd is en de onvervreemdbare tekens ervan draagt (of het nou een klassieke tempel, romaans kerkje of neogothiek bouwwerk betreft), zo zal ook de Donjon straks de geschiedenis ingaan als illustratief, als monument voor de post-Fortuyn-tijdgeest van de eerste decennia van de eenentwintigste eeuw, met alle typerende kenmerken vandien.

Een praaltoren voor populisme en proleterigheid.

https://www.facebook.com/jos.joosten.39/posts/1149367791813092?pnref=story